We waren van plan om na het ontbijt onze troep wat op te ruimen in onze kamer voordat we met de auto zouden vertrekken (we blijven nog een nacht in dit hotel). We kwamen op onze kamer en het kamermeisje was al geweest en de kamer was weer netjes.
Rond 9 uur vertrokken we. Jeroen deed z`n zonnebril op en hij had al meteen last van z`n neus. Daar had hij al twee dagen last van. Toen hij z`n zonnebril eens goed ging inspecteren, zag hij dat het zachte dingetje wat op je neus rust, eraf was. Dus dat was wel logisch dat hij pijn aan z`n neus had.
We reden richting Badlands NP. Toen we de snelweg opreden zagen we al vrij snel de reclameborden van Wall Drugstore langs de weg staan. Het was nog ongeveer 60 km rijden naar Wall dus we hebben heeeeeel veel verschillende reclameborden van Wall Drug store gezien.
Een uurje later reden we het dorpje Wall binnen en volgens mij werkt het hele dorp in de beroemde drug store want groot is het dorp niet. Wall is het voorbeeld van typisch mid-west entertainment en roadside attraction, maar wel een leuke roadside attraction volgens ons!
Het verhaal van de Wall Drug Store, de borden en het water:
In december 1931 kochten Ted en Dorothy Hustead de enige drogisterijzaak in het plaatsje Wall, aan de rand van de Badlands in Zuid Dakota. Het was er stil, de paar honderd inwoners van Wall waren arm en in de zomer van 1936 was er in de zaak nog steeds niet veel te doen. Wel reden er op de weg verderop auto's voorbij, maar geen enkele stopte. Op een hete zondag in juli kreeg Dorothy een idee. Zij realiseerde zich, dat in alle auto's die door de hete en stoffige prairie reden, dorstige reizigers moesten zitten. Zij stelde aan Ted voor, om langs de weg borden neer te zetten met de uitnodigende tekst: FREE ICE WATER. Dit om de reizigers naar hun zaak te lokken. Toen Ted een paar dagen later de borden geplaatst had en weer naar huis liep, stonden de eerste auto's al voor de deur. Vanaf die tijd is het er nooit meer rustig geweest.
We parkeerde onze auto en we gingen de winkel binnen. De winkel heeft de grootte van een compleet huizenblok. Er zitten allemaal verschillende winkeltjes in het gebouw, waar ze vanalles en nog wat verkopen. Je kan er zelfs naar de kerk als je wilt. Jeroen en ik vonden het wel leuk.
Nadat we er een tijdje hadden rondgewandeld vertrokken we verder naar Badlands NP. Na een klein half uurtje kwamen we daar aan.
We reden naar het visitorcenter voor een nieuwe stempel in m`n NP paspoort en daarna reden we verder naar verschillende uitkijkpunten en wandelroutes. Van dat wandelen is niet veel terecht gekomen want het was me daar toch heet. Je kon bijna niet recht voor je kijken want die zon was heel fel.
We hadden meer verwacht van het park, we vonden het niet zo spectaculair. We zijn wel doorgereden naar een uitkijkpunt waar je prairie dogs kan bekijken. Dat zijn echt zo`n schattige diertjes. Je ziet over de hele vlakte overal een soort van molshopen en op sommige van die bulten zitten die Prairie Dogs wat rond te kijken. Ik heb er een filmpje van gemaakt: Prairie Dog
Daarna reden we het park uit richting Mount Rushmore National Memorial. Dat was 1, 5 uur rijden. Onderweg viel onze Garmin (Navigatiesysteem) uit en die deed het niet meer. Oeps, dat was effe zweten want nu moetsen we het zelf gaan uitzoeken. Maar toen zagen we dat we een navigatiesysteem van Hertz in de auto hadden, dat waren we even vergeten, hahahahaha. We hebben dat ding al een paar keer vervloekt want dat rammelde zo irritant. Maar nu waren we er dolgelukkig mee. We zijn wel op eigen kracht bij Mount Rushmore gekomen!
De entree van Mount Rushmore is gratis maar je moet wel 10 dollar parkeergeld betalen. Dus als je je auto ergens anders parkeert en je loopt ernaartoe dan kun je gratis naar binnen. Maar wij waren lui dus we hebben de entree betaald.
Het standbeeld van de hoofden is helemaal niet zo groot en we vonden het geheel best tegenvallen maar dat wisten we (had ik al vaker gelezen in reisverslagen). Maar het is wel iets waar je toch naartoe moet gaan als je in de buurt bent.
Nadat we een stempel voor m`n NP paspoort hadden gehaald en een paar foto`s hadden gemaakt, vertrokken we richting Crazy Horse Memorial.
Minder dan 20 mijl van Mount Rushmore, wordt al 60 jaar gewerkt aan een indiaanse versie van Mount Rushmore, dit is het Crazy Horse memorial. Mensen uit de buurt hebben nogal eens de neiging dit als niet interessant; kun je ook vanaf de weg zien etc weg te wuiven.
Echt zonde want het is indrukwekkender dan Mount Rushmore.
Korczak Ziolkowski kreeg ooit een brief van Chief Henry Standing Bear. Die graag de wereld wilde laten weten dat ook de indianen hun grote mannen hadden. Korczak Ziolkowski heeft de eerste 5 jaar alleen aan het beeld gewerkt. Daarna zijn er meer mensen aan gaan werken, vooral z`n familie. De werkzamheden aan het beeld worden uitsluitend gefinancierd van donaties en opbrengsten van de entree en museum. De chief Henry Standing Bear wilde graag een groter beeld dan Mount Rushmore. Het beeldhouwerk Mount Rushmore past wat afmetingen betreft in de haren van de kop van Crazy Horse! Hieronder zien je een plaatje van hoe het beeld moet worden als het klaar is (wij hebben die foto niet gemaakt) en daaronder zie je hoever ze vandaag zijn (dat is wel een foto van ons).
We moesten 20 dollar entree betalen bij de ingang van Crazy Horse memorial maar nu we weten waar ze het voor gebruiken is het allemaal niet zo erg. We hebben in het museum nog een informatief en interessant filmpje bekeken over het monument. Daarna hebben we het museum nog bekeken en toen vertrokken we naar ons hotel.
Onderweg reden we nog langs de filmset van Dances with Wolves maar dat gaan we morgen bekijken.
Om 6 uur waren we weer terug in ons hotel. We gingen meteen avondeten. Dit deden we ook in het hotel want we waren te lui om ergens anders heen te gaan. Het eten was heerlijk!
De rest van de avond doen we niet veel meer........
P.S. Ik moest van Jeroen doorgeven dat hij nog 3 quarters nodig heeft en dan hebben we alle staten, hahahahaha