Van Colorado Springs naar Durango zou ongeveer 5 uur rijden zijn. Ik had eerst een route uitgestippeld over de Million Dollar Highway naar durango. Maar ik heb toch best last van hoogtevrees in de bergen en toen we vorige week uit Yellowstone naar Cody reden, toen vond ik het doodeng als we langs de afgronden reden in de bergen. Nu had ik gelezen dat de Million Dollar Highway een schitterende route is om te rijden maar dat er mensen waren die soms met kromme tenen in de auto zaten als ze langs die afronden reden. Ik heb het idee dat die afgronden enger zijn dan bij yellowstone dus ik dacht laat maar zitten ik ga niet stressen in de auto. Dus besloten we om een andere route te rijden naar Durango.
Halverwege deze route ligt een vrij nieuw Nationaal Park en we besloten om dat park te bezoeken. Het is de Great Sand Dunes. We stelden ons er niet veel van voor. We dachten dat we een hoopje zand zouden zien. Toen we in de buurt kwamen van dat NP zagen we ook een hoopje zand maar we waren er nog 30 km van verwijderd. Toen we het nationaal park inreden was het echt heel onwerkelijk. Je zag overal groen en groene bergen. En dan zag je ook nog een halve Sahara woestijn tegen die bergen liggen, dat is echt heel raar om te zien. Je kunt tegen de zandbergen opklimmen toen ik die mensen die berg op zag klimmen leek het net of je mieren in een mierennest zag krioelen. We besloten om zelf ook zie zandduinen te gaan beklimmen. In het begin van de tocht is het nog vlak en dan lijkt het net alsof je over het strand wandeld. daarna moet je gaan klimmen in mul zand dus dat was een zware klim. waarschijnlijk had jeroen de top gehaald maar ik kon halverwege niet meer en toen zijn we teruggelopen. Hieronder een paar foto`s
Rond 1 uur waren uitgewandeld en we vertrokken richting Durango. Dat zou nog bijna 3 uurtjes rijden zijn. Onderweg kwamen we erachter dat we de hele dag nog niet normaal gegeten hadden als we de geroosterde boterhammen niet mee zouden tellen. Ik had onderweg wel een hele Rolo, een zak colaflesjessnoepjes een halve zak chips opgegeten dus ik had niet zo`n honger. Jeroen had de andere helft van de chipszak opgegeten dus die hield het ook wel vol tot Durango.
Een half uur voor aankomst in Durango gaf de Mustang aan dat de olie bijna op was. Ik weet helemaal niks van auto`s en Jeroen een heel klein beetje dus het was wel zweten of we het zouden halen want we zaten in de middle of nowhere en we zagen het oliepeil zakken. Gelukkig zagen we vrij snel een benzinepomp en we zijn daar gestopt om te vragen of ze ons konden helpen met olie bijvullen. We gingen dat vragen bij de kassa van die benzinepomp maar dat meisje wist er ook niks vanaf. Er stond een vrouw achter ons om af te rekenen en ze zei dat haar man automonteur is en dat hij dat wel zou doen. Die man stond buiten en die vrouw ging hem even roepen. Hij zei welke olie we moesten hebben en hij liet ons zien hoe we dat kunnen bijvullen. Die man zei dat er inderdaad bijna geen olie in de Mustang zat, dus we waren op tijd gestopt. Ik was echt blij met die mensen en heb ze ook uitgebreid bedankt.
Daarna reden we verder en we kwamen zonder kleerscheuren aan in Durango. Ik had een paar maanden geleden gelezen op het AllesAmerika forum dat als je in Durango zou overnachten dat je dat dan ook in stijl moest doen, in het Strater hotel. Dit hotel is helemaal fantastisch en we zijn blij dat we dat gereserveerd hebben. Het is een oud hotel en nog helemaal in de wild west stijl. De slaapkamers zijn ook nog in die stijl. Ze hebben op elke kamer een boekje op het bed gelegt en daar kan iedereen die in die kamer heeft geslapen een verslagje achterlaten. We hebben op onze kamer een hele oude foto hangen. Jeroen zei dat hij dat een enge foto vond. Nu blijken er meer mensen te zijn dat een enge foto vinden, las Jeroen in dat boekje. De foto van de slaapkamer is niet zo mooi maar dat komt omdat de kamer niet zo groot is dus dat is moeilijk foto`s maken.
Toen we onze kamer hadden bewonderd en we de zand uit de schoenen hadden geklopt, gingen we eten in het restaurant van het hotel. Ze hadden niet typisch amerikaans eten en dat was weer eens lekker. Jeroen en ik hadden hetzelfde besteld. Een tomatencreme soep vooraf en als hoofdgerecht Filet Mignon met Hash Browns. Het was heerlijk. Op de foto lijkt het weinig maar ik had m`n buik al volgegeten aan het stokbrood wat ze steeds kwamen bijvullen.
Na het eten gingen we wat drinken in de saloon van het hotel. Jeroen zat aan de Heineken en ik had een cocktail besteld die we in het restaurant als voorafje kregen.
Daarna gingen we wandelen door het stadscentrum. Na die korte wandeling besloten we om terug te gaan naar onze hotelkamer want de alcohol was toch wel een beetje naar het hoofd gestegen. Dus als er rare zinnen of iets anders raars in dit verslag zit dan weet je hoe dat komt.
De rest van de avond gaat hetzelfde als andere avonden. Wat zappen op tv een boekje lezen en een verslagje typen op de pc.